การสร้างสรรค์เครื่องประดับภายใต้แรงบันดาลใจจากลวดลายเสื่อสมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณีด้วยคอมพิวเตอร์เพื่อการออกแบบสำหรับเทคนิค การลงยาสีเย็น
Abstract
เสื่อสมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณีเป็นหัตถศิลป์อันทรงคุณค่าของจังหวัดจันทบุรี การนำเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์เพื่อการออกแบบเข้ามาใช้ในการผลิตเครื่องประดับโดยประยุกต์ใช้ร่วมกับเทคนิคการลงยาสีเย็นภายใต้แรงบันดาลใจจากลวดลายเสื่อสมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณี ถือเป็นส่วนหนึ่งในการผลักดันและสร้างสรรค์เครื่องประดับในรูปแบบใหม่นำไปสู่การสร้างโอกาสทางการตลาด งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาการสร้างลวดลายเสื่อสมเด็จฯบนตัวเรือนเครื่องประดับด้วยคอมพิวเตอร์สำหรับประยุกต์ใช้ร่วมกับเทคนิคการลงยาสีเย็น 2) เพื่อออกแบบและผลิตต้นแบบเครื่องประดับจากลวดลายเสื่อสมเด็จฯด้วยเทคนิคการลงยาสีเย็น 3) เพื่อประเมินความพึงพอใจของผู้บริโภคที่มีต่อเครื่องประดับลวดลายเสื่อสมเด็จฯด้วยเทคนิคการลงยาสีเย็น เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน โดยศึกษาข้อมูลการสร้างลวดลายเสื่อสมเด็จฯบนตัวเรือนเครื่องประดับด้วยคอมพิวเตอร์จากแบบสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญร่วมกับข้อมูลแนวโน้มเครื่องประดับปี พ.ศ. 2566 และการจัดสนทนากลุ่มร่วมกับผู้ประกอบการเครื่องประดับจำนวน 3 ราย เพื่อนำไปออกแบบและผลิตต้นแบบเครื่องประดับ จากนั้นใช้แบบสอบถามประเมินความพึงพอใจของผู้บริโภคที่มีต่อเครื่องประดับโดยใช้วิธีเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง ผลการวิจัยพบว่า 1) ร้านไอเจมส์ จันทบุรีออกแบบกำไลข้อมือผู้หญิง อายุ 45-60 ปี 2) ร้านแลพพินเดอรี่ จิวเวลรี่ออกแบบแหวนสวมผ้าพันคอสำหรับผู้หญิง อายุ 28-35 ปี และ 3) ร้านศอศาลาเจมส์ออกแบบกิ๊บติดผมสำหรับผู้หญิงอายุ 26-40 ปี ผลการประเมินความพึงพอใจของผู้บริโภค พบว่าทุกร้านมีความพึงพอใจอยู่ในระดับมากที่สุด
References
ชูศรี วงศ์รัตนะ. (2560). เทคนิคการสร้างเครื่องมือวิจัย:แนวทางการนำไปใช้อย่างมืออาชีพ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดวงแข บุตรกูล, ภูวดล วรรธนะชัยแสง, และเสวต อินทรศิริ. (2561). รายงานกิจกรรมส่งเสริมและสนับสนุนการวิจัยเรื่อง
นวัตกรรมผลิตภัณฑ์สร้างมูลค่าอัญมณีเครื่องประดับจันทบูร. กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม.
ทรงพันธุ์ จันทร์ทอง. (2558). งานวิจัยฉบับสมบูรณ์เรื่องผ้ายกนครศรีธรรมราชเพื่อประยุกต์สู่การออกแบบเครื่องประดับ.
กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
นาวี อุดมธรรมคุณ. (2552). การออกแบบเครื่องประดับอัญมณีด้วยโปรแกรมคอมพิวเตอร์. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัด โปร ออฟเซท.
นิติ นิมะลา, และธนสิทธิ์ จันทะรี. (2558). การออกแบบเครื่องประดับสตรีร่วมสมัยจากแรงบันดาลใจสำริดบ้านเชียงด้วยเทคโนโลยีสามมิติ. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 9(3), 147-157.
พฤทธิสาณ ชุมพล. (2559). งานวิจัยฉบับสมบูรณ์เรื่องการสังเคราะห์ประวัติศาสตร์บอกเล่าในสมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณี พระบรมราชินีในรัชกาลที่ 7. กรุงเทพฯ: พิพิธภัณฑ์พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว สถาบันพระปกเกล้า.
พสุ เรืองปัญญาโรจน์. (2560). นวัตกรรมการออกแบบเครื่องประดับเคลื่อนไหวจากแนวคิดทุนวัฒนธรรมไทยที่เคลื่อนไหวได้. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ลัดดาวัลย์ เพชรโรจน์, และอัจฉรา ชำนิประศาสน์. (2547). ระเบียบวิธีการวิจัย. กรุงเทพฯ: พิมพ์ดีการพิมพ์.
วราภรณ์ แพงป้อง. (2562). รายงานการวิจัยเรื่องการออกแบบสร้างคอลเลคชั่นเครื่องประดับจากประเด็นสะพานข้ามแม่น้ำแควกาญจนบุรี. กาญจนบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี.
ศันสนีย์ อาจนาฝาย. (2563). คอมพิวเตอร์ 3 มิติเพื่อการออกแบบเครื่องประดับ. กรุงเทพฯ: โอ.เอส.พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
สถาบันวิจัยและพัฒนาอัญมณีและเครื่องประดับแห่งชาติ (องค์การมหาชน). (2563). ผู้ค้าอัญมณีและเครื่องประดับเร่งปรับตัวในยุคโลกป่วน ธุรกิจเปลี่ยน. สืบค้นจาก https://www.tpa.or.th/writer/read_this_book_topic.php? bookID=4423&pageid=1&read=true&count=true
สรภัทร สาราพฤษ. (2561). การศึกษาและพัฒนาเครื่องถมร่วมกับเทคนิคการลงยาสีสำหรับงานเครื่องประดับ. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สำนักงานส่งเสริมการจัดประชุมและนิทรรศการ (องค์การมหาชน). (ม.ป.ป.). รายงานอุตสาหกรรมนวัตกรรม : โอกาสใหม่ของอุตสาหกรรม กลุ่ม 2nd Wave S-Curve ด้วยนวัตกรรมวัสดุ. สืบค้นจาก https://intelligence.business eventsthailand.com/files/keyindustries/keyindustries_document1_a44861e9203695d7b990bce6a49f5d90.pdf
สำนักงานส่งเสริมการจัดประชุมและนิทรรศการ (องค์การมหาชน). (ม.ป.ป.). รายงานอุตสาหกรรมสร้างสรรค์ : การสร้างการเติบโตอย่างยั่งยืนด้วยความคิดสร้างสรรค์. สืบค้นจาก https://intelligence.businesseventsthailand.com/files/keyindustries/keyindustries_document1_78cb5c290dd844741f6905403476c199.pdf
อารยา องค์เอี่ยม, และพงศ์ธารา วิจิตเวชไพศาล. (2561). การตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือวิจัย. วิสัญญีสาร, 44(1), 36-42.
Krejcie, R., & Morgan, D. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(1), 607-610.
Luca, P. (2022). The Jewellery TrendBook 2023+. Rimini: Italian Exhibition group.
