The Role of a Mediator in Helping Mediate Family Problems in Family Cases to Create a Network of Partners to Develop a Mediation Process System
Abstract
The research considers the challenges and obstacles of family reconciliation in family cases. The findings can be used as a guideline for enhancing the efficiency and development of reconciliation work in the Juvenile and Family Court and creating partnership networks to develop working systems in the mediation process. This study can be accomplished by combining personnel in the various organizations. This research is based on qualitative research methodologies with data gathered through project preparation, documentary research, in-depth interviews with predetermined questions, and cross-sectional interviews. The results show that the problems and obstacles in the process of reconciliation of family disputes in family cases are derived from two main factors, which are (1) the law, rules, and regulations and (2) personal circumstances. Consequently, both factors allow us to be aware of the target groups that should be supported and guided along the development of the mediation process in family cases. The research identifies the 4 key person groups who are significant for the success, which are (1) mediators, (2) families, (3) lawyers, and (4) people. The findings recommend the establishment of collaborative partnerships through these 4 groups as a key success in developing a mediation process and building cooperation among personnel within the organizations. Finally, the research proposes building a community network, which results directly in developing a mediation process in juvenile and family court organizations and other courts to function more effectively.
References
ขวัญเรียม แก้วสุวรรณ. (2566, 4 มีนาคม). 'มูลนิธิปวีณา' รับร้องทุกข์ 'สถิติ' ช่วง 53 วัน ทะลุ 1,000 ราย. คมชัดลึก. สืบค้นจาก https://www.komchadluek.net/quality-life/equity/544170
ณัทพล ชินกุลกิจนิวัฒน์, พระมหาหรรษา ธมฺมหาโส, บรรพต ต้นธีรวงศ์, และศุภณัฐ เพิ่มพูนวิวัฒน์. (2562). คุณสมบัติที่พึงประสงค์ของผู้ไกล่เกลี่ยต้นแบบเชิงพุทธบูรณาการ. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 7(3), 683-697.สืบค้นจาก https://www.tci-thaijo.org/index.php/journal-peace/article/download/184800/138986/
ธัศฐ์ชาพัฒน์ ยุกตานนท์, บรรพต วิรุณราช, และภัทรี ฟรีสตัด. (2560). แนวทางการพัฒนาศักยภาพผู้ประนีประนอมในศาลยุติธรรมกรณีศึกษา: ศาลแรงงานภาค 2. RMUTT Global Business and Economics Review, 12(2), 17-32.
ภัทรพร สันตธาดาพร, และประณต นันทิยะกุล. (2559). การบริหารจัดการการไกล่เกลี่ยและประนอมข้อพิพาท ของสำนักงานศาลเยาวชนและครอบครัวภาค 1. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัย อีสเทิร์นเอเชีย ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 6(3), 323-332. สืบค้นจาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/EAUHJSocSci/ article/viewFile/70992/58915
ยืนยง ไทยใจดี. (2565). การพัฒนารูปแบบการบริหารการเปลี่ยนแปลงสู่ความเป็นเลิศของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน ระดับมัธยมศึกษา. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 8(1), 47-60.
Lingfen, M. (2017). Family Problems in Thai Society: Reflection from Thai Novels during 1965-2014. Liberal Arts Review, 12(23), 1-12.