นโยบายการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในจังหวัดอุบลราชธานี

Abstract

                 วัตถุประสงค์ของการวิจัยนี้ มี 3 ประการคือ (1) เพื่อศึกษา นโยบายการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม (2) เพื่อศึกษาปัญหาและอุปสรรคของนโยบายการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม และ (3) เพื่อศึกษาแนวทางการนำนโยบายด้านการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมไปปฏิบัติ โดยการวิจัยเชิงคุณภาพ จากเอกสาร การสัมภาษณ์กลุ่ม การสัมภาษณ์แบบเจาะลึก และจากโสตทัศน์วัสดุต่างๆ

                  ผลการวิจัยพบว่า กระบวนการกำหนดนโยบายการส่งเสริมการท่องเที่ยวไปปฏิบัติในจังหวัดอุบลราชธานี มีการกำหนดนโยบาย แบ่งเป็น แผนงาน โครงการ และกิจกรรมร่วมกับของหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ทั้งภาครัฐและภาคเอกชน มีการพิจารณาทรัพยากรบริหาร ได้แก่ ความพร้อมด้านทรัพยากรบุคคล งบประมาณ เครื่องมือเครื่องใช้ ยานพาหนะ และอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง ในด้านการส่งเสริมและการพัฒนาประเพณีท้องถิ่นไทย ปัญหาที่พบ คือ งบประมาณที่รัฐจัดสรรให้ มีองค์การ 13 องค์การในจำนวนทั้งสิ้น 17 องค์การ เห็นว่างบประมาณไม่เพียงพอ ด้านการมีส่วนร่วมของประชาชนก็เป็นปัญหาระดับรองลงมา จากการศึกษาพบว่าประชาชนไม่มีส่วนร่วมในการจัดการถึง 12 องค์การ ในจำนวนทั้งสิ้น 17 องค์การ ผู้วิจัยเห็นว่าการประชาสัมพันธ์ของรัฐ โดยสื่อต่างๆ ยังไม่กระจายให้ประชาชนได้รับทราบอย่างถ้วนทั่ว คณะกรรมการจัดงานควรหากลยุทธ์ในการดำเนินงานเพื่อกระตุ้นหรือสร้างจิตสำนึกให้ประชาชนมีส่วนร่วมกับการจัดงานให้มากยิ่งขึ้น ส่วนปัญหาด้านวัสดุอุปกรณ์ไม่เพียงพอต่อการจัดงาน จากการศึกษาพบว่า มีองค์การ/หน่วยงานถึง 11 องค์การจาก 17 องค์การ เห็นว่าวัสดุอุปกรณ์ในการดำเนินกิจกรรมไม่พียงพอ

                   สรุปผลข้อค้นพบ จากการศึกษาที่เป็นปัจจัยสำคัญต่อกระบวนการนำนโยบายไปปฏิบัติก็คือ งบประมาณในการดำเนินการของทั้งองค์การภาครัฐ องค์การผู้นำนโยบายไปปฏิบัติ และองค์การภาคเอกชน/ประชาชน พบว่า งบประมาณของหน่วยงานต่างๆ ไม่เพียงพอ ด้านการมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดงาน พบว่า ประชาชนไม่มีส่วนร่วมในการจัดงาน วัสดุอุปกรณ์ที่ใช้ในการจัดงาน จากการศึกษาพบว่า วัสดุอุปกรณ์ที่องค์การ/หน่วยงานนำไปใช้ในการปฏิบัติงานต้องจัดหาให้เพียงพอ ส่วนข้อค้นพบอื่นๆ เช่น ด้านสมรรถนะของหน่วยงาน คือบุคลากรและการติดตามประเมินผลก็เป็นปัญหาระดับกลางหรือไม่รุนแรงแต่อย่างใด