ผลลัพธ์การคลอดของสตรีตั้งครรภ์ที่มีภาวะความดันโลหิตสูงในโรงพยาบาลนพรัตนราชธานี

Abstract

ภาวะความดันโลหิตสูงขณะตั้งครรภ์เป็นภาวะแทรกซ้อนที่ส่งผลกระทบต่อสุขภาพของสตรีตั้งครรภ์ และเป็นสาเหตุการเสียชีวิตของมารดา และทารกที่สำคัญ การวิจัยย้อนหลังครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลลัพธ์ของภาวะความดันโลหิตสูงขณะตั้งครรภ์ที่มีต่อมารดาและทารก กลุ่มตัวอย่าง คือ ข้อมูลของสตรีตั้งครรภ์ที่ได้รับการวินิจฉัยว่ามีภาวะความดันโลหิตสูงชนิด preeclampsia และมารับบริการในแผนกห้องคลอด โดยเก็บรวบรวมข้อมูลจากเวชระเบียนของโรงพยาบาลนพรัตนราชธานี ระหว่างปี พ.ศ. 2560-2562 รวมทั้งหมด 359 ราย แบ่งเป็น ความดันโลหิตสูงชนิด preeclampsia without severe features 140 ราย (39.0%) preeclampsia with severe features 214 ราย (59.6%) และ eclampsia 5 ราย (1.39%) เครื่องมือในการวิจัย คือ แบบบันทึกข้อมูลที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นจากการศึกษาเอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้องประกอบด้วย ข้อมูลส่วนบุคคล และแบบบันทึกข้อมูลทางสูติกรรม ตรวจสอบความตรงทางเนื้อหา (CVI) มีค่าเท่ากับ 1.0 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และการทดสอบไคสแคว์

ผลการศึกษา พบว่า ผลลัพธ์ต่อการคลอดของสตรีตั้งครรภ์ที่มีความดันโลหิตสูงมีการคลอดโดยวิธีผ่าตัดคลอดทางหน้าท้องมากที่สุด 263 ราย (73.3%) ด้านทารก พบว่า คะแนน APGAR  นาทีที่ 1 และ 5 มากกว่าหรือเท่ากับ 7 จำนวน 312 และ 337 ราย ตามลำดับ (86.9% และ 93.9%) มีน้ำหนักแรกคลอดมากกว่าหรือเท่ากับ 2,500 กรัม 232 ราย (64.6%) ชนิดของความดันโลหิตสูงขณะตั้งครรภ์มีความสัมพันธ์กับคะแนน APGAR นาทีที่ 1 และ นาทีที่ 5 (c ²=8.956, p=.003; c ²=4.268, p=.039 ตามลำดับ) และน้ำหนักทารกแรกคลอดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (c ²=50.906, p=.000) จากผลของการศึกษาเห็นได้ว่า ภาวะความดันโลหิตสูงขณะตั้งครรภ์ส่งผลต่อการเพิ่มอัตราการผ่าตัดคลอดทางหน้าท้อง รวมทั้งมีผลต่อน้ำหนักทารกแรกคลอดและภาวะขาดออกซิเจนของทารกแรกเกิด ดังนั้นพยาบาลจึงจำเป็นที่จะต้องมีการเตรียมความพร้อมและวางแผนการพยาบาลเพื่อป้องกันการเกิดภาวะแทรกซ้อนแก่มารดา และทารก