ผลลัพธ์ของการใช้แนวปฏิบัติเพื่อป้องกันและจัดการท้องผูกในผู้ป่วยมะเร็งระยะลุกลาม ที่ได้รับประทานยากลุ่มโอปิออยด์ (OPIOIDS)
Abstract
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยปฏิบัติการแบบวัดก่อนและหลังและมีกลุ่มเปรียบเทียบ (Pre and Posttest Intervention with Comparison Group)เพื่อศึกษาผลของแนวปฏิบัติเพื่อป้องกันและจัดการท้องผูก ที่พัฒนาจากหลักฐานเชิงประจักษ์ ต่อระดับความเสี่ยงต่อการเกิดท้องผูก การรับรู้อาการท้องผูกและการรับรู้อาการที่เกิดร่วมกับท้องผูก กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยมะเร็งระยะลุกลามที่ได้รับยาบรรเทาปวดกลุ่ม Opioids ชนิดรับประทาน แบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มที่ได้รับการดูแลตามปกติ จำนวน 30 ราย และกลุ่มใช้แนวปฏิบัติ จำนวน 30 ราย ซึ่งได้รับการแนวปฏิบัติเพื่อป้องกันและจัดการท้องผูก เป็นระยะเวลา 4 สัปดาห์ เก็บข้อมูลโดยใช้แบบบันทึกข้อมูลพื้นฐานและแบบบันทึกการขับถ่ายอุจจาระ (Bowel diary) เปรียบเทียบระดับความเสี่ยงต่อการเกิดท้องผูก การรับรู้อาการท้องผูก และการรับรู้อาการที่เกิดร่วมกับท้องผูก ก่อนและหลังได้รับการดูแลตามแนวปฏิบัติและระหว่างกลุ่มที่ได้การดูแลปกติ และกลุ่มใช้แนวปฏิบัติ ด้วยสถิติ Chi-square (2=5.164, p= .076)
ผลการวิจัยพบว่า ระดับความเสี่ยงต่อการเกิดท้องผูก การรับรู้อาการท้องผูกและการรับรู้อาการที่เกิดร่วมกับท้องผูก ก่อนและหลังได้รับแนวปฏิบัติและระหว่างกลุ่มที่ได้การดูแลปกติและกลุ่มใช้แนวปฏิบัติไม่แตกต่างกันอย่างไรก็ตาม ความเสี่ยงต่อการเกิดท้องผูก ในกลุ่มใช้แนวปฏิบัติ ลดลงจากระดับปานกลางเป็นระดับต่ำจำนวน 4 คน ข้อเสนอแนะที่ได้จากการวิจัย คือ ควรป้องกันท้องผูกโดยการใช้ยาระบายตามแผนการรักษาอย่างสม่ำเสมอ ควบคู่กับการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมโดย การรับประทานอาหารที่มีเส้นใยที่เพียงพอการดื่มน้ำอย่างเพียงพอการมีกิจกรรมเคลื่อนไหวฝึกการขับถ่าย และบันทึกการขับถ่ายอุจจาระด้วยตนเองอย่างสม่ำเสมอ
- บทความทุกเรื่องที่ตีพิมพ์เผยแพร่ได้ผ่านการพิจารณาทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิในสาขาวิชา (Peer review) ในรูปแบบไม่มีชื่อผู้เขียน (Double-blind peer review) อย่างน้อย ๓ ท่าน
- บทความวิจัยที่ตีพิมพ์เป็นข้อค้นพบ ข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนเจ้าของผลงาน และผู้เขียนเจ้าของผลงาน ต้องรับผิดชอบต่อผลที่อาจเกิดขึ้นจากบทความและงานวิจัยนั้น
- ต้นฉบับที่ตีพิมพ์ได้ผ่านการตรวจสอบคำพิมพ์และเครื่องหมายต่างๆ โดยผู้เขียนเจ้าของบทความก่อนการรวมเล่ม
